Druhna Violetta Narywska (1972 ? 2013)
Łączniczka Sokolstwa w Polsce i na Litwie Członek Towarzystwa Gimnastycznego ?Sokół? II Bydgoszcz ? Fordon im. gen. Józefa Hallera i Towarzystwa Gimnastycznego ?Sokół? Litwa – Ejszyszki
Dnia 22 września 2013 r. w wieku 41 lat zmarła w Bydgoszczy Druhna Violetta Narywska, ad. dr w specjalności śpiew solowy, pedagog Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Ur. 26 listopada 1972 r. w Wilnie, córka Włodzimierza. Szkołę średnią ukończyła w Wilnie, została członkiem Związku Polaków na Litwie. Jako wyróżniająca absolwentka średniej szkoły w 1990 r. wybrała i przybyła na studia w Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Na samym początku studiów poznała pedagog lektora Urszulę Bogucką nauczyciela akademickiego tej uczelni. Wtedy to 9 listopada 1990 r. została członkiem Towarzystwa Gimnastycznego ?Sokół? II Bydgoszcz ? Fordon. W dniach 9-10.11.1990 r. uczestniczyła w ważnych uroczystościach sokolich w Bydgoszczy ? Fordonie. Następnie uczestniczyła w spotkaniach sokołów fordońskich. Została zapoznana dokładnie z ideą sokolą. W 1991 r. została członkiem Komitetu Założycielskiego Towarzystwa Gimnastycznego ?Sokół? na Wileńszczyźnie Litwa ? Ejszyszki, który powstał w siedzibie gniazda fordońskiego przy ul. Bachledy w Bydgoszczy ? Fordonie. Prezes Andrzej Bogucki powierzył Violecie Narywskiej zadanie poszukania na Litwie odpowiedniej osoby do prowadzenia Sokolstwa Polskiego na Litwie i jednocześnie powierzył jej funkcję łącznika Sokolstwa w Polsce z Sokolstwem na Litwie, którą przyjęła. Podjęła pracę kurierską i przewoziła konspiracyjnie z Polski na Litwę materiały sokole, ?bibułę?, polskie publikacje opozycji demokratycznej oraz wydawane drukiem w Bydgoszczy ?Wileńskie Rozmaitości?. Trzeba pamiętać, że w tamtych czasach nie było łatwym zadaniem przewożenie na Litwę materiałów i publikacji z Polski. Ta praca kurierska była niebezpieczna, którą mogła dokonać osoba ideowa i odważna. Taką była Druhna Violetta Narywska, która z powierzonego zadania wywiązała się znakomicie. Po ustaleniach i opracowaniu planu działań w Bydgoszczy ? Fordonie udała się na Litwę, gdzie zapoznała Michała Sienkiewicza, bliskiego Przyjaciela Jej rodziców, z ideą sokolską, znanego działacza sportowego i zaproponowała Mu wstąpienie do Komitetu Założycielskiego. Michał Sienkiewicz przyjął tą propozycję i został zatwierdzony przez Komitet Założycielski. W Bydgoszczy ? Fordonie dokonano rekonstrukcji Komitetu Założycielskiego Towarzystwa Gimnastycznego ?Sokół? na Wileńszczyźnie Litwa ? Ejszyszki. Funkcję przewodniczącego powierzono Michałowi Sienkiewiczowi. Następnie na Litwie rozpoczęto organizację ?Sokoła?. 3.05.1991 r. Towarzystwo Gimnastyczne ?Sokół? na Wileńszczyźnie zostało zarejestrowane przy Klubie Sportowym Polaków na Litwie ?Polonia?. Prezesem został Michał Sienkiewicz, a Violetta Narywska weszła w skład zarządu. Dopiero w 1995 r. władze litewskie pozwoliły na rejestrację sądową.
Violetta Narywska równocześnie studiowała i została absolwentką Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. W 1997 r. uzyskała z wyróżnieniem dyplom w klasie śpiewu znanej pedagog ad. Hanny Michalak. Już na drugim roku studiów debiutowała na estradzie studiów partią sopranową w Stabat Mater G. B. Pergolesiego. W roku 1996 została laureatką II nagrody na Konkursie Wokalnym im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy. Doskonaliła się na licznych kursach mistrzowskich pracując pod kierunkiem H. Łazarskiej, J. Gadulanki, J. Rappe. Została asystentem Akademii Muzycznej w Bydgoszczy na Wydziale Wokalno-Aktorskim. Współpracowała z Operą Na Zamku w Szczecinie oraz z Teatrem im. A. Mickiewicza w Częstochowie, brała też udział w przedstawieniach reżyserowanych przez A. Hanuszkiewicza, a także K. Jandę. Koncertowała w kraju i za granicą. Dr Violetta Narywska, pracowała jako pedagog w Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Ceremonia pogrzebowa odbędzie się w Wilnie a następnie 26 września 2013 r. na cmentarzu w Podborzu k/ Ejszyszek na Litwie gdzie nasza serdeczna, miła, mądra i piękna Druhna spocznie w grobowcu rodzinnym. Jak pisze Czesław Malewski w ?Podborze a testament Adama Mickiewicza: „Niewoniańce, Tietiańce, Podborze – zachowaj nas Boże”. Podborze. Piękna miejscowość na obrzeżach Puszczy Rudnickiej, która pamięta czasy świetności Rzeczypospolitej Obojga Narodów, ponieważ leżała dawniej na trakcie z Wilna przez Rudniki, Ejszyszki do Krakowa. Przez tę okolicę, najprawdopodobniej, przejeżdżał niejeden orszak królewski i wielkoksiążęcy. (?) Były to okolice zamieszkałe od czasów najdawniejszych przez szlachtę zaściankową, bardzo patriotyczną. Ludność ta pierwsza chwytała za broń w walce z okupantem i tak również było podczas II wojny światowej. Miejscowi mieszkańcy stanowili podstawę AK na tych terenach. (?) . W Podborzu i okolicach, rejonie solecznickim, większość stanowią Polacy.
Ceremonia pogrzebowa odbędzie się w Wilnie, a następnie 26 września 2013 r. na cmentarzu w Podborzu k/ Ejszyszek na Litwie.
(alb)
Więcej na sokol-cinsp.blogspot.com