Mjr Bernard Śliwiński, 20 stycznia 1920 r. na czele głównych sił Wojska Polskiego wkroczył do Bydgoszczy i zajął miasto dla Polski. Późniejszy podpułkownik Wojska Polskiego był czynnym działaczem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” oraz dowódcą jednego z odcinków frontu doby Powstania Wielkopolskiego.

Powrót do Macierzy
Śliwiński zajął Bydgoszcz jako dowódca 6 pułku Strzelców Wielkopolskich, który wchodził w skład 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. Przejęcie miasta odbyło się na mocy postanowień traktatu wersalskiego, który przyznawał te ziemie Polsce. W następnych dniach zajął Świecie, Koronowo i Tucholę. Na początku lutego 1920 r. skoncentrował pułk w Koronowie, skąd skierowany został do Bydgoszczy.
Bernard Śliwiński (1883-1941)
Bernard Śliwiński (1883-1941) – doktor praw, powstaniec wielkopolski, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ur. w Poniecu w Wielkopolsce, tam też był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W grudniu 1918 r. zgłosił się do dyspozycji Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu. Utrzymywał kontakty z polsko-niemiecką Radą Robotników i Żołnierzy w Poniecu i Powiatową Radą Ludową na powiat gostyński, która w 1919 r. powierzyła mu „kierownictwo powstania w powiecie”. Spowodował ogłoszenie pospolitego ruszenia w powiecie gostyńskim oraz zorganizował batalion gostyński osłaniający Poniec, zagrożony przez załogi niemieckie w Lesznie i w Rawiczu. W styczniu 1919 r. został zatwierdzony przez dowództwo w Poznaniu jako dowódca odcinka „Grupy Leszno”.

Na początku lutego 1919 r. przystąpił do formowania 6 pułku Strzelców Wielkopolskich, który wszedł w skład 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. Na odcinku południowo-zachodnim dowodził do 30 lipca 1919 r. Jesienią 1919 r. przeszedł z 6 pułkiem Strzelców Wielkopolskich na odcinek zbąszyński, przygotowując się do operacji rewindykacyjnej. Później pełnił funkcję komendanta okręgowego Policji Państwowej w Poznaniu.
W wojnie polsko-bolszewickiej 8 marca 1920 r. wyruszył z pułkiem do Brodów w Małopolsce Wschodniej i uczestniczył w działaniach zaczepnych na Ukrainie (kwiecień-maj 1920) oraz w ofensywie na froncie litewsko-białoruskim. Od 1922 r. był prezydentem Bydgoszczy. Mocno związany z Bydgoszczą i TG „Sokół” w Bydgoszczy.
Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r., m.in. w walkach odwrotowych i osłonowych w bitwie nad Bzurą. Po klęsce wrześniowej został osadzony w obozie jenieckim. Zmarł 18 grudnia 1941 w oflagu w Neubrandenburgu. Symboliczny grób Bernarda Śliwińskiego na Cmentarzu Bohaterów Bydgoszczy.
Andrzej Bogucki
Bydgoszcz dnia 18.01.2020 r.
Zob. bliżej: Wielkopolski Słownik Biograficzny, Poznań 1981, s. 754-755; B. Polak, Dowódca Grupy „Leszno” ppłk dr Bernard Śliwiński 1883-1941, Leszno 2018, ss. 104. Foto: Centrum Informacji Naukowej Sokolstwa Polskiego.